Op een stille frisse zaterdagochtend in februari ben ik een serie gaan maken bij de Museumtuin ’t Olde Ras in Doesburg omtrent de snoeicursus ‘Appel en Peer’. Enigszins in gedachten verzonken wat mij te wachten staat en wat ik wil gaan vastleggen nader ik mijn bestemming. Een wat dieper gelegen aan een verhoogde weg en verscholen tussen de kale fruitbomen ligt het pand van de Museumtuin ’t Olde Ras. Niet veel meer dan een keurige ruime schuur dat voldoende bescherming biedt aan de inpandig nauwkeurig opgestelde museumstukken over het wel en wee van de fruitteelt. Tevens ook de locatie waar de cursisten van vandaag een snoeicursus ‘Appel en Peer’ gaan volgen.

Eenmaal binnen tref ik daar een aantal goed voorbereid en warm aangeklede cursisten aan. In de hoek is de haard al flink opgestookt. Het zorgt ervoor dat de cursuslocatie heerlijk behaaglijk wordt. Door het aansteken van de houthaard wordt de ruimte in nevelen gehuld waardoor dit een extra charme aan deze bijeenkomst geeft.

Rondom de lange tafel waar de cursisten zorgvuldig hun plaats gekozen hebben met de warm houdende versnaperingen kan de cursus van start gaan. Deze extra warmte is aangenaam aangezien de cursus wordt gehouden midden in de winter. Dit is bij uitstek de beste tijd om de fruitbomen te gaan snoeien.

Vol verwachting en zich al inlezend in de informatie dat al keurig neergelegd is op de tafel settelen de cursisten zich nog eens goed om alle informatie tot zich te kunnen nemen. Ondertussen wordt er in de achter gelegen keuken ook hard gewerkt aan de lunch, warme soep met oer-Hollandse witte bolletjes kaas of vlees. De cursisten nemen alles op en het materiaal waar zij mee gaan werken worden als proefstukken rond gegeven aan elkaar om nader te kunnen bestuderen. Wat zijn de specifieke kenmerken, waar moet op gelet worden, kortom wat kan er weg gesnoeid worden? Na alle theoretische kennis opgedaan te hebben gaan de cursisten, aansluitend aan de overheerlijke lunch, naar buiten voor het echte werk.