Het ontluiken van het voorjaar vindt plaats in een voor ons nog steeds niet te bevatten tijd.

Het voorjaar en diens ongedwongen doorgaan van het natuurlijk proces geeft kleur aan ons dagelijks bestaan. In al zijn pracht en praal laat de natuur zien hoe mooi de verse kleuren zijn.

Dit geeft vrolijkheid en de wil om weer naar buiten te gaan. In geringe mate mogen we ons rondje doen en een frisse neus halen.

Niet alleen de bomen en planten ontluiken zich ook het water in de IJssel is in beweging. De rivier laat zien dat hij zijn hoogste punt bereikt heeft en weer gedaald is naar een lager niveau. Misschien wel iets te laag zelfs. Hoe houdt de rivier zich naarmate de regen nog langer op zich laat wachten.

Door de beweging van de IJssel laat de rivier zijn meegevoerde schatten zien en achter op de droog gevallen stukken. Of de rivier speelt er nog even mee en geeft het de kans om zijn schatten wat rond te laten dobberen op de zachte golven veroorzaakt door het scheepsverkeer of de lichte voorjaarsbries.

Aan het einde van zo’n fijne warme, zwoele voorjaarsdag gaat de zon langzaamaan weer onder om elders het licht te brengen op aarde. Met zijn zachte oranje gloed belicht de zon nog even de aardse objecten die momenteel zeer verlaten er bij staan en in afwachting zijn van meer reuring van een ieder die graag op dit terrein zich bezig houdt.